POMOC I TERAPIA:

– psychologiczna

Pomoc psychologiczna i terapia:

• Stymulacja rozwoju poznawczego dziecka.
• Zajęcia terapeutyczne dla dzieci z syndromem nadpobudliwości psychoruchowej.
• Terapia zaburzeń emocjonalnych oraz zaburzeń zachowania.
• Warsztaty dla dzieci i młodzieży 
• Realizacja zajęć warsztatowych w placówkach oświatowych.
• Prowadzenie poradnictwa dla rodziców i nauczycieli.
• Praca psychoedukacyjna z rodzicami.

– pedagogiczna

– logopedyczna

Terapią logopedyczną objęte są dzieci ze wszystkimi zaburzeniami mowy. W razie potrzeby podejmowana jest współpraca z placówkami specjalistycznymi, np. dla dzieci niedosłyszących, o obniżonym poziomie intelektualnym itp.

Terapia indywidualna:

• usprawnianie aparatu artykulacyjnego, funkcji oddechowych, fonacyjnych;
• korekta wad artykulacyjnych;
• praca nad świadomością fonologiczną;
• rozwijanie sprawności językowej;
• stymulacja procesów poznawczych.

Zajęć grupowe prowadzone adekwatnie do potrzeb klientów, na podstawie autorskich programów opracowanych przez logopedów Poradni.

Porady dla rodziców, opracowywanie oraz udostępnianie im materiałów edukacyjnych, pomocnych w utrwalaniu prawidłowej wymowy.

Konsultacje z nauczycielami i wychowawcami placówek oświatowych. Ich celem jest pomoc w opracowaniu ćwiczeń wspomagających rozwój mowy prowadzonych w ramach zajęć przedszkolnych, opracowywanie indywidualnych programów pracy na podstawie diagnozy logopedycznej i weryfikacja stosowanych metod.

Działalności z zakresu profilaktyki logopedycznej:

• konsultacje indywidualnych przypadków;
• udzielanie pomocy merytorycznej i metodycznej nauczycielom w pracy z dziećmi z różnymi zaburzeniami mowy.

– integracji sensorycznej

Integracja sensoryczna (SI) od kilku lat stanowi jedną z form oddziaływań terapeutycznych, częściej niż inne, preferowanych przez rodziców i zalecanych przez środowisko specjalistów różnych dziedzin.
Jednym z podstawowych założeń terapii SI jest plastyczność układu nerwowego, polegająca na stałym dopasowaniu tkanki mózgowej do napływu informacji oraz integralność systemu nerwowego. W praktyce oznacza to, że można zoptymalizować funkcjonowanie człowieka w różnych obszarach, dostarczając mózgowi określonych doświadczeń.

Diagnoza integracji sensorycznej
Rzetelną, pełną diagnozę integracji sensorycznej można wykonać począwszy od czwartego roku życia dziecka. Możliwe jest jednak dokonanie obserwacji rozwoju dziecka, czy realizacja elementów diagnozy w oparciu o próby kliniczne u dziecka młodszego metrykalnie. Bardzo często rodzice (a czasem także niektórzy specjaliści), obserwujący u dzieci określone trudności, kierują je w pierwszej kolejności na diagnozę SI. Warto jednak, aby ta diagnoza – dla większej rzetelności i obiektywizmu – została poprzedzona stosowną konsultacją medyczną (np. neurologiczną, psychiatryczną okulistyczną, laryngologiczną). Konsultacja medyczna pozwoli ocenić czy przyczyną trudności dziecka jest nieprawidłowa integracja informacji, pochodzących z kanałów sensorycznych, czy raczej zaburzenia w obrębie samego receptora (a zatem na etapie odbioru bodźców).
Terapia w ramach integracji sensorycznej skoncentrowana jest na trzech, dużych grupach zaburzeń/zakłóceń.

1. Zaburzenia w obszarze ruchu, polegające zarówno na lęku grawitacyjnym (lęk przed byciem w ruchu i przed korzystaniem ze sprzętów, umożliwiających ruch jak np. zjeżdżalnia czy huśtawka), jak i na nadruchliwości, objawiającej się zwiększoną potrzebą ruchu, połączoną często z brakiem poczucia zagrożeń z nim związanych, jak upadki, urazy itp.
2. Zaburzenia w sferze dotyku. Pracę terapeutyczną podejmuje się zarówno z osobami przejawiającymi nadwrażliwość dotykową (to osoby, które unikają kontaktu dotykowego, nawet niewielki dotyk sprawia im ból), jak i podwrażliwość (osoby poszukujące dotyku – np. lubiące ciasne ubrania, tłoczne miejsca, a w skrajnych przypadkach uderzające swoim ciałem o różne przedmioty), a także problemy w różnicowaniu dotykowym (np. w różnicowaniu faktur).
3. Zaburzenia modulacji, czyli wzmacniania bodźców istotnych i wygaszania nieistotnych z perspektywy adekwatnej reakcji człowieka w określonej sytuacji.

Grupy zaburzeń integracji sensorycznej:

1. Zaburzenia modulacji sensorycznej- zaburzenia pracy ośrodka/ośrodków układu nerwowego, które wzmacniają lub hamują informacje sensoryczne i nadają znaczenie stopnia intensywności danemu bodźcowi, warunkując siłę reakcji;
2. Zaburzenia motoryczne o bazie sensorycznej
3. Zaburzenia różnicowania sensorycznego- nieumiejętność lub nieprawidłowe interpretowanie doznań wywoływanych przez bodźce sensoryczne

– EEG-Biofeedback

EEG Biofeedback to metoda terapeutyczna zaliczana do technik neurotechnologicznych, wykorzystujących wiedzę medyczną, psychologiczną, pedagogiczną i bioinżynieryjną do ulepszania funkcji mózgu, a przede wszystkim funkcji poznawczych poprzez modyfikację czynności bioelektrycznej i stymulacji neuroplastyczności mózgu.  Dzięki systematycznym treningom możemy nauczyć się świadomie kontrolować fale mózgowe tak, aby mózg pracował efektywniej. Terapia ta oparta jest o zasadę biologicznego sprzężenia zwrotnego i elementy warunkowania klasycznego. Celem treningów jest pozytywna, korzystna dla zdrowia regulacja czynności bioelektrycznej mózgu i uzyskanie zmiany wzorca fal mózgowych (zwiększenie występowania pożądanych i hamowanie występowania niepożądanych fal). Wzorzec fal mózgowych odzwierciedla sposób pracy mózgu i wskazuje także na określone zaburzenia w jego działaniu. Cały trening opiera się na monitorowaniu przez terapeutę fal mózgowych i ich kontrolowaniu.  Pacjent na ekranie komputera widzi poszczególne fale, których wartości może zmieniać poprzez koncentrowanie się bądź wyciszenie (w zależności od rodzaju treningu). Gdy pacjent osiągnie oczekiwany stan skupienia lub relaksu (tzw. cel treningowy), animacja na jego ekranie zaczyna się poruszać i wydawać dźwięk. Mózg pacjenta odbiera poruszającą się animację jako nagrodę i dzięki temu zachodzi wzmocnienie pożądanego stanu umysłu. W taki sposób po utrwaleniu na kolejnych spotkaniach terapeutycznych osiągniętej zmiany w czynności bioelektrycznej mózgu, pacjent lepiej poradzi sobie w sytuacjach wymagających np.  koncentracji uwagi podczas klasówki czy też umiejętnie zrelaksuje się w sytuacji stresu.  

Do kogo adresowana jest metoda?

• dzieci powyżej 6 roku życia oraz młodzież,
• osoby zdrowe (dzieci i dorośli) chcące zwiększyć możliwości swojego mózgu, nauczyć się samodzielnie relaksować w sytuacjach stresowych, czy poprawić kreatywność, pamięć, koncentrację, podnieść motywację do nauki i zadań,
• dzieci i dorośli z zaburzeniami klinicznymi,
• sportowcy,
• artyści.

Uwaga! 

W spotkaniach niezależnie od powodu zgłoszenia mogą brać udział wyłącznie osoby posiadające pisemną informację od lekarza neurologa o braku przeciwwskazań do udziału w terapii EEG Biofeedback. 

Co możemy poprawić? Zastosowanie EEG Biofeedback…

• w zaburzeniach koncentracji i uwagi,
• w ADHD i ADD,
• w specyficznych trudnościach w uczeniu się, 
• w lęku i zaburzeniach emocjonalnych (przed zapisaniem się na listę oczekujących na terapię wymagana jest uprzednio konsultacja z psychologiem SPPP),
• w celu zwiększenia odporności na stres,
• w zaburzeniach rozwoju mowy (po konsultacji i wskazaniu logopedy).

Treningi EEG BFB stosuje się jako metodę wspierającą leczenie wielu schorzeń o podłożu psychologicznym i neurologicznym:

• tiki,
• zaburzenia snu,
• moczenie nocne,
• epilepsja,
• zespół Aspergera,
• przewlekle bóle głowy, w szczególności napięciowe i migreny.

Schemat postępowania w terapii EEG BFB

1. Rozmowa z rodzicem/ opiekunem- uzupełnienie karty wywiadu ukierunkowanego na zebranie informacji o dziecku- uczestniku terapii.
2. Omówienie podstaw, głównych założeń terapii EEG Biofeedback oraz prezentacja sprzętu i przykładowej sesji ćwiczeniowej.
3. Przeprowadzenie badania wstępnego (mini mapy mózgu) tzw. baseline.
4. Zapoznanie rodzica/ opiekuna z opracowanym przez terapeutę na podstawie diagnozy wstępnej, wyniku badania EEG oraz informacji zebranych w wywiadzie indywidualnym planem terapii. 
5. Sesje treningowe – I etap obejmuje 20 spotkań, jeden raz w tygodniu.
6. Diagnoza kontrolna.
7. Podsumowanie i omówienie uzyskanych wyników.

Kwalifikowanie do terapii EEG Biofeedback

1. Przedłożenie aktualnego (do 12 miesięcy) wyniku badania EEG (badanie encefalograficzne) w czuwaniu z uwzględnieniem prób: reakcja zatrzymania, fotostymulacja i hiperwentylacja.
2. Przedstawienie aktualnego pisemnego zaświadczenia lekarza- neurologa o braku przeciwwskazań do uczestniczenia w terapii EEG Biofeedback.
3. Po spełnieniu wymagań 1 i 2 zgłoszenie się osobiste lub telefoniczne do rejestracji w Poradni celem wpisania na listę oczekujących.
4. Oczekiwanie na telefoniczną informację zwrotną z propozycją terminu rozpoczęcia terapii. 

Metoda EEG Biofeedback jest bezpiecznym sposobem na podniesienie efektywności pracy własnego mózgu. Opracowania naukowe oraz nasze doświadczenia wskazują, iż w większości przypadków jest to terapia skuteczna, która pozwala na uzyskanie poprawy funkcjonowania zarówno procesów poznawczych pacjenta, jak i jego zachowania. Podstawą powodzenia terapii jest systematyczność udziału w sesjach oraz motywacja pacjenta. Pamiętajmy, że mózg to dalej niepoznany do końca organ o ogromie jeszcze nieoszacowanych możliwościach.  Jednak my wiemy na pewno, że metoda EEG BFB może mózg wyłącznie wzmocnić, a tym samym polepszyć funkcjonowanie człowieka w różnych aspektach życia.

Od stycznia 2017 roku w Specjalistycznej Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej w Skawinie funkcjonuje nowoczesna Sala Doświadczania Świata.

Sala Doświadczania Świata, stanowiąc w Poradni pomieszczenie specjalnie wyodrębnione i wyposażone w różnego rodzaju urządzenia stymulujące rozwój zmysłów jest wykorzystywana, zgodnie z celami statutowymi Poradni, przez dzieci i młodzież z różnego rodzaju defektami sensorycznymi, w tym
z niepełnosprawnością umysłową różnego stopnia, autyzmem, niepełnosprawnością narządu wzroku i słuchu, a także zespołem hiperkinetycznym (ADHD), czy nawet ze stresem pourazowym.

Terapia przy zastosowaniu urządzeń, składających się na salę doświadczania świata jest cennym uzupełnieniem oferty dedykowanej dzieciom, objętych opieką w ramach wczesnej interwencji oraz wczesnego wspomagania rozwoju dziecka. Oddziaływania terapeutyczne w Sali Doświadczania Świata pozwalają bowiem na efektywniejsze utworzenie u dziecka z niepełnosprawnością – globalnego, wielozmysłowego obrazu konkretnych pojęć, co sprzyja m.in. poprawie efektywności uczenia się oraz tworzy szansę na zwiększenie reaktywności zmysłowej dziecka. Dotyczy to stymulacji różnych zmysłów, a zakres i modalność stymulacji kierowane są przez odpowiednio przygotowanych terapeutów, których Poradnia zatrudnia.

1.Stymulacja percepcji wzrokowej dokonuje się poprzez:

• aktywizowanie zmysłu wzroku poprzez doświadczanie bodźców wzrokowych o różnej modalności;
• rozwijanie koncentracji i percepcji wzrokowej;
• stymulowanie koncentracji na bodźcach wizualnych;
• rozwijanie konwergencji wzroku;
• stymulowanie pamięci wzrokowej;
• stymulowanie analizy i syntezy wzrokowej.

2. Stymulacja percepcji słuchowej dokonuje się poprzez:

• aktywizowanie i optymalizowanie funkcjonowania zmysłu słuchu;
• poszerzenie zasobu doświadczeń słuchowych;
• stymulację koncentracji na bodźcach słuchowych;
• oswajanie z dźwiękami nieznanymi lub słabo znanymi;
• reagowanie na różne dźwięki poprzez poszukiwanie źródła dźwięku;
• rozwijanie pamięci, analizy i syntezy słuchowej;
• rozwijanie koordynacji słuchowo – ruchowej i słuchowo – wzrokowej;
• aktywizowanie do wytwarzania dźwięków przy pomocy różnych przedmiotów, instrumentów, aparatu głosowego.

3. Stymulacja percepcji dotykowej dokonuje się poprzez:

• motywowanie dziecka do eksploracji dostępnych w sali przedmiotów, o różnej fakturze;
• stopniowe i bezpiecznych warunkach gromadzenie różnych doświadczeń dotykowych oraz kojarzenie ich z różnymi przedmiotami i sytuacjami (rozwijanie pamięci dotykowej);
• zmniejszenie nadwrażliwości dotykowej dziecka.

4. Stymulacja percepcji węchowej dokonuje się poprzez:

• aktywizację zmysłu węchu;
• gromadzenie doświadczeń węchowych (poznawanie różnych zapachów);
• poszukiwanie źródła zapachu;
• kojarzenie zapachu z różnymi substancjami.

5. Stymulacja zmysłu równowagi obejmuje:

• normalizację napięcia mięśniowego;
• rozwijania orientacji w schemacie ciała;
• rozwijania orientacji przestrzennej;
• wzbogacania aktywności dziecka.

Systematyczna stymulacja poszczególnych zmysłów w Sali Doświadczania Świata jest ważnym i bardzo potrzebnym uzupełnieniem oferty Poradni. 

[Remont pomieszczenia wybranego na salę stymulacyjną oraz zakup i instalacja specjalnie dobranego sprzętu były możliwe dzięki wsparciu Starostwa Powiatowego w Krakowie, które w całości sfinansowało koszt inwestycji. Przewidywała ona dostosowanie sieci elektrycznej do potrzeb sprzętowych oraz zapewnienie ogólnych warunków, odpowiadających kryteriom dla sal sensorycznych, czyli: odpowiedniego koloru ścian, odpowiedniego oświetlenia, a także wyposażenia w atestowane sprzęty silnie oddziałujące na poszczególne zmysły dziecka, inicjujące ciekawość i zachęcające dziecko niepełnosprawne lub z zaburzeniami rozwoju do podejmowania ukierunkowanej aktywności.]