DIAGNOZA:

psychologiczna

• diagnoza rozwoju poznawczego na każdym z etapów rozwojowych (od urodzenia do ukończenia przez dziecko szkoły ponadpodstawowej),
• analiza przyczyn trudności w nauce,
• diagnoza zakłóceń funkcjonowania emocjonalno – społecznego
• niepowodzeń szkolnych i specyficznych trudności edukacyjnych,
• dzieci autystycznych, niewidomych i niesłyszących,
• zaburzeń psychosomatycznych,
• rozwoju małego dziecka (od urodzenia),
• z zakresu wczesnego wspomagania rozwoju dziecka niepełnosprawnego,
• szczególnych uzdolnień.

pedagogiczna

• niepowodzeń szkolnych i specyficznych trudności edukacyjnych (dysleksji, dysortografii, dysgrafii i dyskalkulii),
• zakłóceń rozwoju emocjonalnego,
• zaburzeń zachowania,
• dzieci autystycznych, niewidomych i niesłyszących
• z zakresu wczesnego wspomagania rozwoju dziecka niepełnosprawnego,
• predyspozycji do kształcenia ponadpodstawowego i szczególnych uzdolnień.

logopedyczna

Diagnoza logopedyczna – postępowanie diagnostyczne pozwala na ustalenie rodzaju zaburzeń mowy, ich przyczyn, programu pracy terapeutycznej, konieczności innych badań specjalistycznych, współpracy z placówkami oświatowymi i służby zdrowia.

integracji sensorycznej

Rzetelną, pełną diagnozę integracji sensorycznej można wykonać począwszy od czwartego roku życia dziecka. Możliwe jest jednak dokonanie obserwacji rozwoju dziecka, czy realizacja elementów diagnozy w oparciu o próby kliniczne u dziecka młodszego metrykalnie. Bardzo często rodzice (a czasem także niektórzy specjaliści), obserwujący u dzieci określone trudności, kierują je w pierwszej kolejności na diagnozę SI. Warto jednak, aby ta diagnoza – dla większej rzetelności i obiektywizmu – została poprzedzona stosowną konsultacją medyczną (np. neurologiczną, psychiatryczną okulistyczną, laryngologiczną). Konsultacja medyczna pozwoli ocenić czy przyczyną trudności dziecka jest nieprawidłowa integracja informacji, pochodzących z kanałów sensorycznych, czy raczej zaburzenia w obrębie samego receptora (a zatem na etapie odbioru bodźców).